Het vasten van Jezus, zoals beschreven in de Bijbel, is een belangrijke episode die plaatsvond aan het begin van zijn openbare bediening. Dit verslag is voornamelijk te vinden in de Synoptische Evangeliën, met name in de boeken van Matteüs (4:1-11), Marcus (1:12-13) en Lucas (4:1-13).
Jezus' vasten vond plaats vlak na zijn doop door Johannes de Doper in de Jordaan. Matteüs (4:1-2, Louis Segond Bijbel) schrijft: "Toen werd Jezus door de Geest naar de woestijn geleid om door de duivel verzocht te worden. Nadat hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, kreeg hij honger."
Dit veertigdaagse vasten van Jezus in de woestijn wordt vaak vergeleken met de veertig jaar die de Israëlieten in de woestijn rondzwierven. Dit benadrukt de parallel tussen Jezus, de nieuwe spirituele leider, en Israël als Gods volk.
De episode van Jezus' vasten wordt gevolgd door een reeks verleidingen door Satan. Satan verleidt Jezus op drie verschillende manieren en probeert misbruik te maken van zijn fysieke honger, zijn vertrouwen in God en zijn verlangen naar macht. Op elke verzoeking antwoordt Jezus met woorden uit de Schrift, waarin hij zijn totale afhankelijkheid van God bevestigt.
Jezus' vasten heeft verschillende symbolische betekenissen. Ten eerste onderstreept het de voorbereiding van Jezus op zijn openbare bediening. De woestijn vertegenwoordigt een plaats van terugtrekking, eenzaamheid en intens geestelijk zoeken. In deze periode bereidde Jezus zich mentaal, emotioneel en spiritueel voor op de uitdagingen die voor hem lagen.
Tweede teken van Jezus' vasten is zijn totale afhankelijkheid van God. Door zich veertig dagen lang van voedsel te onthouden, laat Jezus zien dat hij bereid is om onmiddellijke lichamelijke behoeften op te geven om de goddelijke wil te volgen. Zijn reactie op verleidingen benadrukt ook zijn rotsvaste vertrouwen in God.
Derde punt: Jezus' vasten dient als voorbeeld voor christelijke discipelen. Jezus onderwijst later over vasten en benadrukt dat het moet worden gedaan met de juiste innerlijke houding en niet om ermee te pronken voor anderen (Matteüs 6:16-18). Voor Jezus is vasten niet alleen een uiterlijke handeling, maar een diepe spirituele discipline.
Tot slot loopt Jezus' vasten vooruit op het ultieme offer van zijn leven aan het kruis. Door af te zien van zijn eigen lichamelijke behoeften, laat Jezus zien dat hij bereid is alles op te offeren om Gods wil te vervullen en redding te brengen aan de mensheid.
Samengevat vertegenwoordigt het vasten van Jezus in de Bijbel, een episode van veertig dagen in de woestijn gevolgd door verleidingen door Satan, een periode van voorbereiding, van totale afhankelijkheid van God, een voorbeeld voor de discipelen en een anticipatie op het ultieme offer aan het kruis. Het is een diep betekenisvol moment dat de basis legt voor zijn openbare bediening en zijn verlossende rol.
