De gelijkenis van de verloren zoon, ook wel bekend als de gelijkenis van de verloren zoon, is een van de beroemdste verhalen die Jezus Christus vertelt in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Het wordt gepresenteerd in het Evangelie volgens Lucas (Lucas 15:11-32) en biedt diepgaande lessen over genade, berouw en onvoorwaardelijke liefde.
Het verhaal begint met de jongste van de twee zonen die zijn vader vraagt om hem zijn deel van de erfenis te geven. Dit had gezien kunnen worden als een oneerbiedig, zelfs beledigend gebaar, omdat erfenissen meestal verdeeld werden na de dood van de vader. Toch ging de vader in op het verzoek van zijn zoon. De keuze van de vader is op zichzelf al een daad van liefde en vrijheid. Hij respecteert de wensen van zijn zoon, ook al betekent dat een scheiding.
De jongere zoon vertrekt vervolgens op reis naar een ver land, waar hij een losbandig en verkwistend leven leidt. Al snel verkwanselt hij al zijn rijkdom door een losbandig leven te leiden. Op dat moment brak er een grote hongersnood uit in het land en de verloren zoon raakte in nood. Gedwongen door honger en ellende accepteert hij een baan als varkensvoeder, een taak die volgens de Joodse tradities als onrein wordt beschouwd.
Tijdens zijn ellende realiseert de zoon zich zijn fout en wordt hij zich bewust van de vriendelijkheid en vrijgevigheid van zijn vader. Hij besluit dan naar huis terug te keren, niet langer als zoon, maar als knecht, in de wetenschap dat hij het niet langer waard is om zijn zoon genoemd te worden. Zijn berouw is oprecht en hij is bereid de consequenties van zijn daden onder ogen te zien.
Ondertussen blijft de vader, die zijn zoon had verloren, waakzaam en wacht hoopvol op hem. Als hij zijn zoon in de verte ziet terugkeren, is hij vervuld van medelijden en rent hij hem tegemoet. Nog voordat de zoon zijn berouwvolle toespraak kan houden, geeft de vader hem een warme omhelzing en beveelt hem een feestmaal voor te bereiden ter ere van hem. Hij geeft een feest om de terugkeer van zijn verloren zoon te vieren.
De reactie van de oudste zoon, die zijn vader altijd trouw is gebleven, is begrijpelijk. Hij voelt zich benadeeld door de vreugdevolle ontvangst van zijn verloren broer. Maar de vader legt wijselijk uit dat de vreugde gerechtvaardigd is, want zijn zoon was verloren en is nu gevonden, hij was dood en is weer tot leven gekomen.
Deze gelijkenis illustreert verschillende krachtige lessen. Ten eerste wordt de barmhartige aard van God belicht, die de berouwvolle mens met open armen ontvangt. Ongeacht fouten in het verleden blijft de deur naar vergeving open. Ten tweede onderstreept het de realiteit van de menselijke vrijheid. God geeft ons de vrijheid om te kiezen, zelfs als onze keuzes destructief kunnen zijn. Tot slot leert de gelijkenis van de verloren zoon de eeuwen te overstijgen en biedt ons een tijdloze les over goddelijke genade en de mogelijkheid van vernieuwing voor hen die oprecht berouw tonen. Het herinnert ons eraan dat, zelfs in onze donkerste momenten, de liefde van de hemelse Vader standvastig blijft, klaar om ons weer in zijn armen te verwelkomen met een onbeschrijfelijke vreugde.
